حکمت64 نهج البلاغه 

وَ قالَ (ع) لَا تستَحی مِن إعطاءِ القَلِیلِ فَإنَّ الحِرمَانَ أقَلُّ مِنهُ ؛ از بخشیدن اندک شرم مکن؛ زیرا نومید کردن کمتر از ان (و به شرمندگی سزاوارتر) است. 

لشا تَستَحیِ : خجالت نکش ، شرم مکن

إعطَاء:دادن، بخشیدن

اَلحِرمَان: محرومیت، نا امیدی

اَقَلُّ : کمتر

بر اساس فرمایش امیر المؤمنین(ع) اگر کسی نمی تواند نیاز حاجتمند را به طور کامل برطرف کند، به خاطر احساس شرمساری از کم بودن کمک خود ، از همان کمک کم نیز دریغ نورزود، زیرا با همین کمک کوچک، لا اقل بخشی از نیاز فرد نیازمند برطرف می شود. بنابر این، بخشیدن- ولو اندک- بهتر از نبخشیدن است و اگر بخشش اندک، ناچیز است

، جایگاه نبخشیدن و نا امید کردن نیازمند، از جایگاه بخشش کم نیز پاین تر است.منبع: ترجمه و مفاهیم حکمت1تا 110 نهج البلاغه برگزیده راه روشن محمد رضا جویباری و همکاران