سفر_ به_ سرزمین_ خورشید
پسر بچه ای با پدر و مادرش در وسط جنگلی بزرگ در کلبه ای کنار هم با صفا ، صمیمیت و آرامش زندگی می کردند . پرندگان با هم آواز وحدت و دوستی می خواندند ، ماهیها در تلاطم امواج رودخانه به موج سواری مشغول بودند ، هوای بهاری در فضا پیچیده شده بود کمی دورتر از آنها چند آهو زندگی می کرد ، آن پسر بچه همیشه در این فکر بود که خورشید کجا می رود ، وقتی شب می شود آیا سرزمینی دارد که به آنجا برود ؟ خورشید از نزدیک چه شکلی است ؟ من باید به آنجا بروم تا سرزمینش را ببینم و او را بشنا سم ، روز ها و شب ها می گذشت و آن پسر بچه همچنان در فکر سفر به سرزمین خورشید بود تا اینکه یک روز با خودش گفت : باید با آهو ها دوست شوم شاید آنها بتوانند مرا به آنجا ببرند به نزدیک آهو ها رفت با آنها دوست شد ، به آنها گفت : شما می دانید سرزمین خورشید کجاست؟ من دوست دارم به سرزمین خورشید بروم می توانید مرا به آنجا ببرید ؟ آهو ها چون می ترسیدند که مبادا برای پسر بچه اتفاقی بیفتد و پدر و مادرش نگران شوند قبول نمی کردند اما با خواهش پسر بچه و اینکه از پدر و مادرش اجازه بگیرد که نگران آنها نشود قبول کردند .
پس با هم به راه افتادند تا اینکه شب شد به سرزمین ستارگان رسیدند در آنجا ستاره ای را دیدند که چون مرواریدی در درون صدف می درخشید و در خشندگی اش همه را مجذ وب خویش کرده بود از او خواستند که آنها را به سرزمین خورشید ببرد ستاره قبول نمی کرد و می گفت ؟ راه دراز است و دشوار نیاز به صبر و استقامت دارد اما آنها گفتند : ما می توانیم صبر و استقامت کنیم ، پس با هم به راه افتادند تا به سرزمین خورشید رسیدند در آنجا خورشید را دیدند که چون گردنبندی طلایی گردن آویز آسمان شده بود ، چون پادشاهی بر تخت عزت تکیه زده و در هاله ای از نور قرار گرفته بود تعجب کرد از زیبایی و عظمتش از نام و نشانش پرسید گفت : منم ملکه زیبایی و روشنایی وجودتان وابسته به وجودم ، زندگیتان با وجود من معنا پیدا می کند آنگاه که پسر بچه اصل و نسب خورشید را فهمید گفت : اکنون دانستم که تو چه موجودی هستی پس من محو در وجود و نور تو می شوم ، سپس خورشید گفت : من هم با این عظمت و نورانیت آفریننده موجود با عظمت تر و نورانی تری به نام ((خداوند)) هستم .