و قال(ع): لِسَانُ العَاقِلِ وَرَاءَ وَ قَلبِهِ وَ قَلبِهِ الأحمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ؛ زبان خردمند پشت دل اوست و دل احمق پشت زبانش است. 

لِسانُ العاقل: زبان خردمند

وَرَاءَ: پشت

 امام(ع) در این گفتار حکیمانه با کنایه فرمود: زبان عاقل پشت قلب او قرار دارد، در حالی که قلب احمق پشت زبان اوست. یعنی انسان عاقل، نخست اندیشه می کند و سپس سخن می گوید در حالی که احمق، اول سخن می گوید و بعد در اندیشه فرو می رود که سخن درستی گفته یا نسنجیده حرف زده است. 

منبع: برگزیده راه روشن، ترجمه و مفاهیم حکمت های 1تا 110نهج البلاغه، محمد رضا،جویبار زاده و همکاران، ص103