حکمت10 

وَ قال(ع) إذا قَدرتَ عَلَی عَدُوِّک فَاجعَلِ العَفوَ عَنهُشُکرا لِلقُدرهِ عَلَیه؛ هر گاه بر دشمنت قادر شدی [دست یافتی]، پس گذشت او را شکر نعمت توانایی ات بر او قرار بده.

قَدَرتَ: توانمند شدی، قدرت یافتی 

فَاجعلَ پس قرار داد.

هر نعمتی، شکری مخصوص به خود دارد؛ شکر قدرتمند بودن و پیروزی، عفو و گذشت از ضعیفان است، مانند گذشت یوسف(ع) از گناه برادرانش که او را به چاه انداختند و پس از سال ها دوری از پدر و خانواده مبتلا بودند؛ عفو به هنگام قدرت نه تنها شکرانه پیروزی و سپاس از نعمت غلبه بر دشمن است؛ بلکه زمینه ساز دوستی با دشمنان شکست خورده خواهد بود. 

برگزیده راه روشن، ترجمه و مفاهیم حکمت های 1تا 110 نهج البلاغه، محمدرضا جویبار زاده و همکاران