وَ قالَ(ع) القَنَاعهُ مَالٌ لَا یَنفَدُ؛ و امام علی(ع) فرمود: قناعت ثروتی است که پایان نمی پذیرد.
القَناعَه: قناعت، رضایت داشتن به آنچه هست.
لا یَنفَدُ: نابود نمی شود، تمام نمی شود.
هر مال و ثروتی یک روز از بین می رود و پایان می یابد، اما امیر المومنین(ع) در این سخن کوتاه و زیبا، قناعت را یک مال و ثروت پایان نایافتنی و تمام ناشدنی معرفی می فرمای. قناعت سبب می شود انسان به داشته خود اکتفا کرده و راضی باشد و چشم به دست دیگران نداشته باشد. چنین فردی، با داشتن قناعت ثروتی را کسب کرده که تمام نمی شود و با آن می تواند زندگی خود را مدیریت کند اما اگر قناعت نباشد، انسان در دام اسراف و تبذیر و ناسپاسی از نعمات الهی و سایر رذائل اخلاقی می افتد و هر چه مال دنیا هم داشته باشد، تباه و تمام خواهدشد.
برگزیده راه روشن، حکمت 1تا 110 نهج البلاغه، محمد رضا جویبار زاده و همکاران، ص135
