حکمت57 نهج البلاغه
ضرورت کنترل زبان
وَ قالَ (ع)اللِّسَانُ سَبُعٌ إن خُلِیَ عَنهُ عشَقَرَ؛ و امام علی(ع) فرمودند : زبان(مانند حیوانِ) درنده ای است که اگر به حال خود واگذار شود، می گزدو سبب تباهی شخص می شود. »
سَبُع: درنده
خُلِیَ: واگذار شود. عَقَرَُ: می گزد.
این حکمت خطر زبان را گوشزد می کند اکه اگر از خدمت عقل در آید، خوی درندگی و حیوان صفتی به خود می گیرد و به دیگران آسیب می رساند. بنابر این، افسار زبان همیشه باید در کنترل عقل باشد.